ชีวิตคนเราย่อมมีการเปลี่ยนแปลง
ตามประสบการณ์ชีวิตของแต่ละคน บางคนโตเป็นผู้ใหญ่แต่วุฒิภาวะไม่ได้เติบโตขึ้นด้วย
เติบโตในที่นี้หมายถึง
การเติบโตทางจิตใจและการกระทำ แม้ตัวเราเองก็ยังต้องฝึกฝนและพัฒนา
ให้เติมโตอยู่เสมอ
จุดเปลี่ยนในชีวิตอย่างหนึ่ง จากเด็กกะโปโล เที่ยวเล่นหาอะไรสนุกๆทำไปเรื่อยๆ กินเหล้าสังสรรค์พบปะกับเพื่อนๆ
ใช้ชีวิตไปบนพื้นฐานความประมาทสิ้นเชิง
จวบจนวันที่ได้เข้าสู่ร่มเงาธรรมะ
ขององค์พระอรหันต์สัมมาสัมพุทธเจ้า
ได้เข้าสู่วิชาแห่งชีวิตอย่างแท้จริง
รู้จักความสงบทางใจว่ามันสบายดีจัง !!
พระอาจารย์ทุกรูปผู้เป็นที่เคารพบูชายิ่งเมตตาสั่งสอนทุกอย่าง โดยเฉพาะ "การให้รู้จักคุณ"
- คุณแห่งผู้มีพระคุณ
- คุณแห่งโอกาส
- คุณแห่งการรู้จักหน้าที่
- คุณแห่งการนิ่งเพื่อชนะ..(ตน)
การใช้ชีวิตอยู่กับธรรมชาติ
อยู่กับธรรมะบำบัด อันสงบร่มเย็น
ใจเราเป็นสุขสบายขึ้นอย่างไม่รู้ตัว
เข้าใจอย่างดีจริงๆว่า เสียงที่ไพเราะที่สุด
คือ เสียงของความสงบนี่เอง
การได้เข้าไปเห็นชีวิต เห็นความทุกข์
จากผู้คนที่นอนเจ็บป่วยอยู่บนเตียง
ในการทำงานจิตอาสาเยี่ยมไข้
ได้เห็นถึงปาฏิหาริย์ของฝึกฝนตน
"ให้เป็นคนที่รับฟังคนอื่นด้วยใจแท้และ
ไม่ไปตัดสินผู้คนด้วยความคิดของเรา"
ปัจจุบัน...ทั้งหมดซึบซับเข้ามาภายใน
อย่างที่เราก็รู้ได้ว่า "ฉันเปลี่ยนไป"
ใจที่เคยร้อนรนด้วยเพราะ
ความคิดตนและคำของคนอื่น
ค่อยๆมีวิธีจัดการกับใจตัวเอง
ในภาวะที่ต้องกลับมาดูแลใจให้รับรู้
ทุกสิ่งมันเป็นเช่นนั้นเอง
ไม่มีใครทำอะไรใครได้
นอกจาก "กรรม" ของเราเอง
ที่นำเราต้องเป็นไปตามที่เป็น
ทุกวันนี้สิ่งที่ยังทำอยู่สม่ำเสมอ
คือการได้นั่งสมาธิ ได้สวดมนต์ ทุกอย่างที่ทำในชีวิตประจำวันจึงมีค่า ปัจจุบันนี้ก็ยังฝึกฝนอยู่เสมอ
เวลาที่เกิดปัญหาอะไรก็ตามจงคิดเสมอว่า
เป็นสิ่งที่เขานำมาฝึกฝนเราเป็นด่านๆหนึ่ง ฝึกให้เราแข็งแกร่งและเติบโตทางจิตใจ
ขึ้นอีก ปัญหาและความทุกข์เป็นอาจารย์
มาสอนเรา อาจารย์โกรธ อาจารย์เบื่อ อาจารย์ขี้เกียจ อาจารย์เศร้า สารพัดอาจารย์อยากสอนเราทั้งนั้น
คนเราล้วนแต่มีความคิดไปในทางเดียว
กันคือใฝ่หาความสงบให้กับชีวิต ไปทำบุญสนทนาธรรมกับหลวงพ่อ
นอกจากนี้หากมีความสงสัยเกิดขึ้น มีกิเลสความทุกข์ในใจ สิ่งที่เป็นที่พึ่ง
ของเราเสมอ คือ พระรัตนตรัย
จากวันนั้นจนถึงวันนี้ ไม่รู้หรอกว่าเราเปลี่ยนแปลงอะไรไปบ้างมากน้อยเท่าไหร่
เราคิดแค่พัฒนาตนเองอยู่เสมอ
ทุกลมหายใจ....จะรู้ตัวก็แต่คนรอบข้าง
ทักว่าใจเย็นขึ้นบ้าง สุขุมสงบราบเรียบ
สุดท้าย...
เมื่อเราใช้ชีวิตในทางโลกมาทั้งชีวิตแล้ว จึงอยากให้เราหันมาฝึกฝนจิตใจ
ให้เติบโตในทางธรรมเพื่อพ้นจากทุกข
์ด้วยอีกทางหนึ่ง เรียนรู้จักตัวเราอย่างเข้าใจด้วยธรรม
เมื่อนั้นชีวิตเราจะมีความหมายยิ่งนักว่า
ตัวฉันโชคดีแค่ไหนที่ได้เกิดมาพบ
พระพุทธศาสนา....ได้เกิดมาบนแผ่นดิน
ที่ศรัทธาแห่งพุทธะ
ขอปวารณาตัวเองว่าจะทำหน้าที่
ของตัวเองให้ดีที่สุด....
ไม่ว่าฐานะความเป็นสมณะเพศในขณะปัจจุบันนี้หรือวันข้างหน้าที่จะมาก็ตาม
สาราณียธรรม
ธรรมจัดสรรความสงบสู่ภายใน
พระภัทรพล ชุตินธโร
( 2 - 11 - 2559 )
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น