เมื่อรู้...จึงคลาย

☼ หลายครั้งในชีวิต...
เราคิดว่าเราเป็นเพียงส่วนเล็กๆของผู้คน
นั่นเป็นเพราะการประเมินศักยภาพ
ที่ใจเรามีกับตนเองต่ำเกินไป…

เราทำได้ดีกว่านี้หากเราเปิดใจมอง และเริ่มลงมือทำสิ่งเล็กเล็ก
สิ่งที่เราจะทำได้....
และขอให้ทำสิ่งนั้นอย่างดีที่สุด
เราอาจพบว่าสิ่งเล็กเล็กที่เราทำอยู่
อาจมีผลที่ยิ่งใหญ่ทำโลกให้สะเทือนได้

แม้ว่าที่สุดแล้ว…

มันอาจไม่ได้เปลี่ยนแปลงใครเลย
☼ อย่างน้อยที่สุด....
มันก็เปลี่ยนแปลงตัวเราให้ดีขึ้นไม่ใช่หรือ?

เพราะในวันที่เราเศร้าที่สุดของชีวิต
โลกนี้ก็ไม่ได้ร้องไห้ไปกับเราเลย…

แต่โลกนี้ก็อยู่เคียงข้างเราเสมอนะ
ความสุขก็ยังคงมีขึ้นรอบตัวอย่างนับเนื่อง
ซึ่งอยู่ที่ตัวเราเท่านั้นที่จะเลือกมอง
เลือกคิด... และเลือกที่จะทำอะไร

กับชีวิตของตัวเอง...ใครก็กำหนดเราไม่ได้
ใครก็เศร้าแทนเราไม่ได้ !!!
กลับกัน_ใครก็สุขแทนเราไม่ได้ !!!
☼ โล กยั ง ค ง ห มุ น  อ ยู่ เ ช่ น เ ดิ ม ☼
☼ ที่ เพิ่ ม เ ติ ม คื อ ค ว า ม คิด ข อ ง เ ร า ☼

------------------------------------------------

ชุตินฺธโร นาม

สุขในจุดที่ยืน

"สุขในจุดที่เรายืน"

ปีที่ผ่านมา...ผ่านคืนวันเรื่องราว
ทำให้เกิดการเรียนรู้...ความจริงของชีวิต
ว่าการได้มีโอกาสเป็นผู้ที่ได้ชื่อว่า 'ผู้ให้'
สร้างความสุขแค่ไหนในใจ

ผู้ป่วยมากมายทุกๆเคสที่เราได้ไปเยี่ยม
ได้นำธรรมะและความรักจากเมตตาไปมอบให้เขา
"รอยยิ้มและกำลังใจของเขา" คือความสุข
แต่ที่สำคัญคือมันกลับเป็นความสุขใจของเราเอง

ทุกเคส มีเรื่องราว ได้สอนอาตมาให้ 'ตาสว่าง'
และหล่อหลอมให้ใจนี้ "เปลี่ยนแปลง" สดใสขึ้น
ใจที่เคยเป็นทุกข์เพราะสิ่งที่ได้ฟัง
กลับกลายเป็นใจที่เป็นสุขที่ได้รับฟังเสียงผู้คน

ทุกความสุข ทุกความทุกข์ ที่เคยมีเข้ามา
นำพาให้้เกิดการเรียนรู้
จากชีวิตเด็กคนนึงที่เคยทะนงว่า "กูแน่ กูดี"
วันนี้ขอศิโรราบต่อคุณค่าคำสอนของพระศาสนา
ทุกสิ่งคืออิทัปปจยตา สิ่งนั้นมีสิ่งนี้จึงมี แท้จริง

กราบบูชาคุณพระพุทธ พระธรรม พระอริยสงฆ์
กราบครูบาอาจารย์ทั้งหลายที่มอบวิชา
ขอบคุณ...กำลังใจอันมีค่าจากครอบครัว
ขอบคุณ...ทุกย่างก้าวที่เรานำตัวเองเข้ามาเดิน
ขอบคุณ...เหตุปัจจัยทุกสิ่งรอบตัว
ขอบคุณ...มิตร ที่ให้เราได้รับใช้  และ รับไว้ ขอบคุณ...ศัตรูที่ให้เราได้ชดใช้
ขอบคุณท้องฟ้า พื้นดิน ผืนน้ำ อากาศ แสงแดด ความมืด

#ที่ทำให้เรามีคุณค่าต่อตัวเราเองเพื่อวันนี้

-----------------------------------------------------
ขออานิสงค์ทั้งมวลของข้าพเจ้าจงเกิดมีแก่ผู้คนด้วยเถิด

(พระภัทรพล ชุตินธโร)
... ๔ มกราคม ๒๕๖๐...

กำลังใจในตัวเอง

ยามที่เรามีความท้อแท้
เพราะเหนื่อยเกินไปกับชีวิต
หรือเพราะผิดหวังในสิ่งที่ปรารถนาก็ตาม
เมื่อนั้นเรามักไม่อยากก้าวเดินต่อไป
แม้สักก้าวเดียว
เพราะรู้สึกไม่มีกำลังใจ
เพราะรู้สึกไร้
เรี่ยวแรงซะเหลือเกิน

เมื่อเราขาดกำลังใจ เรามักจะมองหาจากคนอื่น
ทั้งๆที่จริงแล้ว ตัวเราเท่านั้นที่จะปลุกปลอบ
ตัวเราเองได้ดีที่สุด

เพราะถึงมีคนอื่นมาให้กำลังใจ
แต่เราอาจจะไม่ได้รู้สึกฮึกเหิมขึ้นมาได้เลย เพราะเอาจิตใจไปผูกอยู่กับอีกคนหนึ่ง หรืออีกสิ่งหนึ่ง จนไม่รับรู้คุณค่าของกำลังใจ
ของคนที่ให้เราในขณะนั้น

และแม้ว่าเราจะต้องอยู่โดดเดี่ยว
ตามลำพังจริง
ในวันที่เรามองไม่เห็นใคร
เราก็จำเป็นต้องเป็นเพื่อนกับตัวเอง คอยปลอบโยนและเป็นกำลังใจ
ให้กับตัวเราเอง อย่าซ้ำเติมตัวเองว่าเป็นคนผิด
อย่าสอนให้ตัวเองไปโทษคนอื่นๆ แต่บอกตัวเราเองให้ยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น คุยกับตัวเองว่าเราจะค่อยๆหาทางก้าวต่อไป สร้างพลังใจสู้ต่อไปจะดีกว่า

เมื่อทุกอย่างอยู่เหนือการควบคุมของเรา
เมื่อนั้น..เรามักจะเกิดความท้อแท้ใจ
วิธีสร้างพลังใจให้กลับคืนมาเป็นเรื่องง่ายๆ
ก็แค่..สร้างความเชื่อมั่นให้กับตนเองอีกครั้งให้
ได้เท่านั้น เปลี่ยนอะไรบางอย่าง จัดระเบียบ
ชีวิตใหม่ เมื่อเราควบคุมทุกอย่างได้พอเหมาะ
เราก็จะรู้สึกดีขึ้น แต่ว่า..ทุกอย่างนั้นต้อง
ค่อยเป็นค่อยไป!

"ไม่มีอะไรจะลงตัว...ได้ดั่งใจเราเสมอไป"

สุขได้ไม่ต้องรอ

"ความสุขอยู่ที่ตัวเรา"

คนที่รอคอยความสุขจากคนอื่น
"รอเขาโทรมาหา..ฉันจึงมีความสุข"
"รอเขาเอาใจฉัน...ฉันจึงจะมีค่า"
#คนนั้นเป็นคนที่น่าสงสารที่สุด!!!!
เพราะเราสร้างความสุขให้ตัวเองได้
...โดยไม่ต้องรอใครทั้งนั้น...

เพราะพื้นฐานของการมีความสุข คือ
การพอใจและชื่นชม "ในสิ่งที่ตัวเองมี"
และโดยปกติแล้วความสุข
มักอยู่ตรงหน้าเรา
แต่ใจเรามัวไปคิดแต่เรื่องอื่น
...แล้วก็บ่นตัวเอง
" ว่าทำไมชีวิตไม่มีความสุข"

ตราบใดที่เรายังเป็นปุถุชนคนธรรมดา
เราจะต้องเจอ""
อยู่ตลอดเวลา
จงหัดเป็นคนมองโลกในแง่ดี..คิดแต่สิ่งที่ดี
มองหาประโยชน์ที่ได้รับจากทุกข์ครั้งนี้
เราจะเป็นผู้ที่ได้กำไรจากชีวิต
มากกว่าคนอื่น  อย่างน้อยคือ "เคยชิน"
เสมือนเป็นภูมิคุ้มกันความทุกข์ให้เราได้

นเราชอบแต่สิ่งที่เป็นด้านดี
หากเรามัวแต่คิดในด้านร้ายๆ
เชื่อมั้ย ! ! คนรอบข้างเขาจะสัมผัสได้
และเมื่อนั้นเขาจะพยายามที่จะออกห่าง
จากเราไปเองช้าๆ   โดยวิถีที่ยังดำเนินไป
จนสุดท้ายก็จะเหลือเราแต่เพียงผู้เดียว

29/08/2559
พระภัทรพล ชุตินฺธโร
พระจิตอาสาคิลานธรรม