ขอบคุณ

"ขอบคุณ"

ขอบคุณ ผู้ที่ให้กำเนิดและเลี้ยงดู
ท่านใช้ความรักและหยาดเหงื่อ
เลี้ยงดูอาตมามาจนเติบใหญ่
ต่อให้เวลาผ่านไปอีกเท่าไร
ก็มั่นใจว่าท่านจะยังคงยืนอยู่เคียงข้าง
และเป็นกำลังใจให้อาตมาสู้ต่อ

ขอบคุณ ลูกสาวลูกชายทั้งคู่
ที่ทำให้รู้ว่า รักอันยิ่งใหญ่ คือ
ลูกน้อยในอ้อมกอดของพ่อและแม่
ความสุขอันยิ่งใหญ่ คือ ความสุข
ที่ได้เห็นลูก ๆ เติบโตเป็นเด็กดีขึ้นทุกวัน
และเป็นคนที่รักของคนทั่วไป

ขอบคุณ พี่น้อง
ทำให้รู้ว่าเลือดข้นกว่าน้ำนั้นเป็นอย่างไร ความผูกพันระหว่างพี่น้อง
เปรียบดั่งเมฆและท้องฟ้า...ที่มีกันอยู่จริง

ขอบคุณ คนที่รักเราด้วยความจริงใจ..
มอบความรักให้โดยไม่คาดหวังสิ่งตอบแทน..
ความห่วงใยทำให้มีที่พึ่ง
แม้จะเพียงชั่วครู่ แต่เมื่อยามที่เงยหน้ามอง
ก็รู้ว่าโลกนี้ยังคงมีแสงสว่างและ
อบอุ่นอยู่บ้างในบางเวลา

ขอบคุณ คนที่เคยรัก
เคยมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้
โดยไม่คำนึงถึงตัวเอง
ทำให้รู้ว่ารักคืออะไร?
ทำให้สัมผัสได้กับคำว่ารอคอยและผิดหวัง ทำให้รู้ว่าบุพเพฯในโลกใบนี้เหมือนทัศนียภาพ
แม้จะงดงาม คาดหวังได้แต่มันอาจไม่เป็นจริงเสมอไป

ขอบคุณ คนที่คอยชี้แนะ
ผู้ควรค่ากับคำว่า"กัลยาณมิตร"
ยามที่เจอกับอุปสรรค
คำพูดแม้จะง่ายๆ แต่ทำให้ความ
ทุกข์ และความหลงผิดลดน้อยถอยลงไปมาก

ขอบคุณ เพื่อนผู้รู้ใจเพื่อนคนนี้
ทำให้ยิ้มทั้งน้ำตา แม้บางครั้งจะหมันไส้
แต่ความผูกพันก็ไม่เคยเสื่อมคลาย
สุขเศร้าเคล้าน้ำตา

ขอบคุณ คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
แม้จะเพียงพริบตา  หรือ แค่เพียงผ่านตา
แต่ก็เป็นส่วนหนึ่งของสีสัน
ที่ไม่อาจลืมเลือนได้ในชีวิต

ขอบคุณ คนที่เคยทำร้ายและทรยศ..
ทำให้ตาสว่างว่าโลกใบนี้
ไม่ได้มีแต่ด้านสว่างและด้านบวก
เหมือนดั่งพระอาทิตย์ที่ไม่อาจ
ส่องแสงสว่างได้ในทุกเวลา

สุดท้ายขอบคุณตัวเองที่ให้ "โอกาส"
ตัวเองได้พบทุกสิ่ง.....ในทุกเรื่องราวในวันนี้

อนุโมทนาขอบคุณ_ขอบคุณ_ขอบคุณ
..............................
พระภัทรพล ชุตินฺธโร
(๑๗ ธันวาคม ๕๙)

รักตัวเองให้เป็น

“รักตัวเองไม่เป็น”
....  ....  ....  
คนที่เป็นโรค “รักตัวเองไม่เป็น” จะลงโทษตัวเอง
โดยการคิดวนเวียน และตำหนิตัวเองด้วยคำพูดซ้ำๆ ว่า
“ไม่มีค่า”
“ไม่ดีพอ”
“ไม่คู่ควร”
“ไม่เป็นที่รัก”
“ไม่เป็นที่ยอมรับ”
“ไม่เป็นที่ต้องการ”
คำพูดสุดท้ายที่เขาพูดกับตัวเอง ก็คือ
“ไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป”
และตัดสินใจจบชีวิตของตัวเองลง
ด้วย “น้ำมือของตัวเอง”

.
บางคนโชคดีที่ขณะก่อนกำลังจะตัดสินใจ
“จบชีวิตตัวเองลง”  มีความฉุกคิดได้ว่า
“เขายังมีคนที่รักเขาอย่างแท้จริงอยู่ในชีวิต”
“เขายังมีค่าต่อชีวิตของคนที่รักเขาเหล่านั้น”
“เขายังคู่ควรที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อคนที่รักเขาเหล่านั้น”
และมีสติดึงตัวเองให้รอดพ้นจาก
วินาทีแห่ง “ความตาย” มาได้อย่างหวุดหวิด

.

และเมื่อผ่านพ้นช่วงวิกฤติของชีวิตเช่นนี้มาได้
สิ่งที่เขาได้เรียนรู้จากสถานการณ์นี้ ก็คือ
เขาได้พบว่า ตัวเองเป็นโรค “รักตัวเองไม่เป็น”
ซึ่งนั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เขา...
มองไม่เห็น “คุณค่า” ของตัวเอง
คิดว่า...ตัวเอง “ไม่ดีพอ”
คิดว่า...ตัวเอง “ไม่คู่ควร”
คิดว่า...ตัวเอง “ไม่เป็นที่รัก”
คิดว่า...ตัวเอง “ไม่เป็นที่ยอมรับ”
คิดว่า...ตัวเอง “ไม่เป็นที่ต้องการ”
และสุดท้ายเขาจึง
ตัดสินว่า...ตัวเอง “ไม่สมควรมีชีวิตอยู่ต่อไป”

กลุ่มพระจิตอาสา คิลานธรรม
เยียวยาใจด้วยธรรมะ

.
เมื่อใดที่เราคิด พูด และทำแบบใดก็ตาม
กฎแห่งกรรม หรือ กฎแรงดึงดูด
จะทำงานตามหน้าที่ของมันอย่างเที่ยงตรงเสมอ
นั่นก็คือ คุณคิด พูด และทำแบบใด
โยมก็ได้รับผลตามสิ่งที่โยมคิด พูด ทำ แบบนั้น นั่นเอง
.
ถ้าสิ่งที่เราคิด พูด และทำกับตัวเอง
คือ เราไม่ “รักตัวเอง”
กฎแห่งกรรม หรือ กฎแรงดึงดูด
ก็จะส่งผลให้คุณมองไม่เห็น หรือผลัก
“คนที่รักคุณ” ออกไปจากชีวิตของโยมเอง
และดึงดูด “คนที่ไม่รักเรา” เข้ามาในชีวิตของโยม

.
ถ้าเราอยากมีชีวิตใหม่ที่เต็มไปด้วยความรัก
เราสามารถทำได้ด้วยการเริ่มต้นสร้างกรรมใหม่
จากการเปลี่ยนความคิด คำพูด และการกระทำต่างๆ
ของคุณให้เป็นคนที่ “รักตัวเอง”
แล้วกฎแห่งกรรม หรือ กฎแรงดึงดูด ก็จะทำหน้าที่ของมัน
โดยการส่งผลให้คุณมองเห็น และเปิดรับเฉพาะ
“คนที่รักเรา” ให้เข้ามาในชีวิตของเรา
.
ไม่มีวิธีการใดที่จะรักษาโรค “รักตัวเองไม่เป็น” ได้
นอกจากคุณจะ “รักตัวเอง” เท่านั้น

.
“รักตัวเอง” มากๆ นะโยม
ฉันเป็นกำลังใจให้โยมนะ
.

#ดูแลตัวเองให้หน่อยนะ
#กดแชร์ วนๆ ไปให้คนที่เรารัก คนที่คุณรู้จักได้อ่าน

ด้วยสาราณียธรรม

พระภัทรพล ชุตินธโร

( 3  พย.  2559 )

ขอบคุณความทุกข์

+ + + ขอบคุณความทุกข์ + + +

ความทุกข์....แม้เพียงน้อย
แต่ก็คงไม่มีใครอยากประสบ
แต่เมื่อความจริงของชีวิตนี้
เราต้องอยู่กับ"สิ่งก่อทุกข์" ตลอดเวลา
้.........    ..........    ...........
เธอเคยตั้งข้อสังเกตไหม ?
ความทุกข์ ความเจ็บปวด มันมักจะมาก่อนความสุขเสมอ
ยิ่งถ้าทุกข์มาก มันจะยิ่งเจ็บปวดมาก
แต่ถ้าเราสามารถก้าวผ่านมันมาได้
ก็ยิ่งทำให้มีความสุขมากขึ้นเท่านั้น
นั่นก็เป็นเพราะว่า...เจ้าความทุกข์นั้น
มักจะเป็นบทเรียนที่มีคุณค่ายิ่ง
..........    ...........     ..............

+ + + มันสอนอะไรให้เรา + + +

สอนให้คนที่เคยล้ม....ให้รู้จักระมัดระวัง
ตริตรองให้ดีกับสิ่งที่เคยทำให้เราเจ็บ
เป็นบทเรียนที่ช่วยสั่งสอนให้คนเรา
........รู้จักดำรงอยู่ตามวิถี.........

เพื่อเอาชนะความทุกข์อันเจ็บปวด ที่มีเข้ามาและเคยผ่านมาแล้วได้
ผู้ที่ผ่านความทุกข์มาอย่างโชกโชน
จะกลายเป็นนักเจ็บปวดผู้ยิ่งใหญ่
มักจะเป็นผู้มีความสุขมากที่สุด
แม้จะพบพานความสุขเพียงเล็กน้อย
ในความรู้สึกของคนทั่วไปก็ตาม
............     ...............     ............
รุ่งอรุณของความสุขที่สงบในใจ
ขอบคุณความทุกข์ที่ทำให้เราเข้มแข็ง

สาธุธรรม @พระภัทรพล ชุตินธโร
( 30 ตค. 2559 )