เมื่ออ่านจบโปรดหันไปบอกแม่ของโยมนะว่า_เรารักท่านที่สุด
เป็นแม่แล้วฉันจึง....
ตอนที่ตั้งท้องว่าเหนื่อยแล้ว ตอนเป็นแม่ต่างหากล่ะที่คุณจะรู้ว่า การตั้งท้องนั่นเป็นด่านแรกแค่นั้นเอง ด่านหลังๆ นี่เป็นด่านมหาโหดเลยแหละ แต่เป็นด่านมหาโหดที่เต็มไปด้วยความสุข..ว่างั้นนะ
เป็นแม่แล้วฉันจึงรู้ว่า ฉันจะไม่ได้นอนเต็มอิ่มอีกต่อไป คืนหนึ่งต้องตื่นมาหลายสิบรอบ ป้อนนม เปลี่ยนผ้าอ้อม สะดุ้งเอง ฯลฯ
เป็นแม่แล้วฉันจึงรู้ว่า ต่อให้ง่วงก็ไม่แน่ว่าจะได้หลับ เพราะต้องคอยดูว่าลูกน้อยตื่นหรือยัง
เป็นแม่แล้วฉันจึงรู้ว่า เวลาเล่นเฟสก็ไม่ค่อยสนใจอย่างอื่น สนแต่เรื่องแม่และทารก คอยไปคอมเม้นท์พูดคุยกับคุณแม่มืออาชีพและคุณแม่มือใหม่
เป็นแม่แล้วฉันจึงรู้ว่า เวลาไปห้างฯ ก็จะดูแต่แผนกเด็ก ส่วนอื่นๆ ที่เคยชอบแทบจะไม่มีเวลาเดิน
เป็นแม่แล้วฉันจึงรู้ว่า ตอนที่ลูกเริ่มเปล่งเสียง แค่เสียงอ้อมแอ้มว่า “มะ” ก็ดีใจยกใหญ่เป็นค่อนวัน(แถมโทรไปเล่าให้ใครๆ ฟัง และก็ถูกใครๆ เขาบ่นว่าบ้าเห่อ)
เป็นแม่แล้วฉันจึงรู้ว่า คนที่ไม่ค่อยชอบเด็กอย่างฉัน ตอนนี้เห็นรูปเด็กๆ เป็นไม่ได้ อยากซื้อมาแต่งให้ลูกบ้าง คงน่ารักน่าชม
เป็นแม่แล้วฉันจึงรู้ว่า เวลาไปนอกบ้าน ฉันเหมือนคนบ้าหอบฟาง ทั้งกระเป๋าเล็กกระเป่าใหญ่ ผ้าอ้อมเอย ขวดนมเอย เสื้อผ้าเอย ฯลฯ
เป็นแม่แล้วฉันจึงรู้ว่า ฉันไม่สามารถใช้จ่ายมือเติบเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป ฉันต้องออมเงินเป็นค่าเลี้ยงดูลูกไว้มากๆ
เป็นแม่แล้วฉันจึงรู้ว่า เมื่อก่อนเลือกกินแล้วเลือกกินอีก หุ่นเหิ่นนี่อย่างกะนางแบบ พอมีลูกเท่านั้นแหละ อะไรที่มันมีประโยชน์ฉันกินหมด แม้ว่ามันจะไม่อร่อยยังไงก็ตาม ช่างมันเถอะ อ้วนก็ช่างมัน!
เป็นแม่แล้วฉันจึงรู้ว่า เวลาใครชมลูกของตัวเอง ดีใจกว่าเขาชมตัวเองไม่รู้กี่ร้อยพันเท่า
เป็นแม่แล้วฉันจึงรู้ว่า ฉันนี่มันนักกีฬายกน้ำหนักรุ่นเฮฟวี่เวทดีๆ นี่เอง ฉันสามารถอุ้มลูกน้อยที่ตัวแสนหนักตั้งแต่เชียงใหม่ไปประจวบได้สบายๆ
เป็นแม่แล้วฉันจึงรู้ว่า ฉี่เหรอ! อึเหรอ! เมื่อก่อนเห็นทีฉันแทบอ๊วก แต่นี่ลูกอึใสมือข้างหนึ่ง ฉันก็ยังเอามืออีกข้างหนึ่งหยิบมะม่วงกินได้อย่างสบายๆ เลย
เป็นแม่แล้วฉันจึงรู้ว่า ฉันนี่ก็คอรัสชั้นดีเหมือนกันนะเนี่ย ลูกงอแงไม่ยอมหลับไม่ยอมนอนเป็นชั่วโมง ฉันสามารุอุ้มลูกไปด้วยฮัมเพลงกล่อมไปด้วยได้เป็นชั่วโมงเลย(บางทำนองก็นึกออกตอนนั้นแหละ แต่ไม่รู้ว่าเป็นทำนองอะไร)
เป็นแม่แล้วฉันจึงรู้ว่า ที่แม่บอกฉันว่า “ฉันเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวแกมาจนโต” มันเป็นความจริงอย่างนี้นี่เอง
เป็นแม่แล้วฉันจึงรู้ว่า เวลาออกไปซื้อของนอกบ้าน ต้องรีบแจ้นกลับมา ไม่สามารถเดินเอ้อระเหยลอยชายเหมือนเก่าก่อน
เป็นแม่แล้วฉันจึงรู้ว่า เมื่อก่อนนี้ฝันวันเว้นวันเลย อยากเป็นโน่นอยากเป็นนี่ ตอนนี้นะเหรอ ขอให้ลูกแข็งแรง เลี้ยงง่ายไม่งอแง ขอแค่นี้ฉันก็พอใจแล้ว
เป็นแม่แล้วฉันจึงรู้ว่า เมื่อก่อนเป็นคนใจแข็งน่าดู แต่ตอนนี้แค่ลูกปวดท้องร้องไห้ ฉันก็ร้องไห้ซะเป็นวรรคเป็นเวรเลย
เป็นแม่แล้วฉันจึงรู้ว่า พ่อแม่ของฉันนี่แหละคือ ผู้ยิ่งใหญ่ตัวจริง ขอบคุณพ่อกับแม่มากนะค่ะที่เลี้ยงดูหนูมาจนโต
เป็นแม่แล้วฉันจึงรู้ว่า เวลาเห็นลูกยิ้มให้ โลกมันช่างน่าสดใสสิ้นดี (เมื่อก่อนแอบด่าคนข้างบ้านว่าพูดอะไรกับลูกน้อยนักหนา ลูกก็ยังฟังไม่รู้เรื่อง ตอนนี้คงมีคนคิดกับฉันแบบนี้มั่งแหละ)
เป็นแม่แล้วฉันจึงรู้ว่า ฉันนี่ก็จู้จี้จุกจิกเหมือนกันนะเนี่ย
เป็นแม่แล้วฉันจึงรู้ว่า สมองคนเราจำเรื่องราวได้จำกัด แต่เว้นเรื่องลูกไว้เรื่องหนึ่ง เรื่องของลูกนี่จำได้แทบทุกเรื่องเลย
เป็นแม่แล้วฉันจึงรู้ว่า การรักใครคนใดคนหนึ่งอย่างสุดหัวใจมันเป็นยังไง ลูกจ๋า แม้แต่ชีวิตของแม่ แม่ก็ให้หนูได้นะลูก!
เป็นแม่แล้วฉันจึงรู้ว่า การอัพรูปลูกของตัวเองขึ้นหน้าเฟสเป็นที่สุดของความสุขในเวลานี้ (เธอไม่มีลูกบ้างก็แล้วไป)
เป็นแม่แล้วฉันจึงรู้ว่า เสียงลูกร้องเพลงนี่เพราะกว่านักร้องตัวจริงซะอีก(แม้มันจะผิดคีย์ก็ตาม)
เป็นแม่แล้วฉันจึงรู้ว่า ความสุขของคนเป็นแม่ก็คือเห็นลูกน้อยกินข้าว อ้ำเอาอ้ำเอา นี่แหละ
เป็นแม่แล้วฉันจึงรู้ว่า ลูกไม่อึ 2 วัน ฉันนี่ใจร้อนเป็นไฟเลย
เป็นแม่แล้วฉันจึงรู้ว่า...............
ลูกจ๋า ไม่มีสิ่งใดมีค่าเท่ากับลูกของแม่อีกแล้วนะ
#ชุตินธโร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น