บวชไกลกังวล

"  คำว่า  ภิกษุ ..."

จริงๆ แล้ว ความหมายก็คือ
ผู้เห็นภัยในวัฏฏสงสาร!
เห็นว่า ภาวะแห่งการหมุนเวียน เวียนวน อยู่ในภพน้อย ภพใหญ่ สถานะต่างๆ เหล่านี้ เป็นภัย
สังสารวัฏฏ์นี้ ... น่ากลัว

ก่อนที่จะมีพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาตรัสรู้ 

บอกวิธีการชาวโลกทั้งหลาย จึงออกแสวงหาวิธี
ในการ ที่จะไม่ต้องเวียนวน เวียนว่าย 

กลับมาอีกแต่สุดท้าย ก็เจอทางตัน!

สูงสุดก็ได้เพียง " พรหมโลก " อยู่ในฌาณ อยู่ในสมาธิ 

แล้วมีความสุข จิตสงบนิ่ง เย็น
แต่ยังไม่สามารถออกจากระบบสังสารวัฏได้......

ไม่สามารถต้านทานแรงโน้มถ่วงของโลกได้

จนกว่าจะมีพระสัมมาสัมพุทธเจ้า 

มาตรัสรู้ มาชี้ทางแห่ง อริยมรรคมีองค์ ๘
มาชี้ทางในการที่จะไม่กลับมาเวียนว่ายอีก ...

ดวงจิตเหล่านี้ จะไม่รีรอ ไม่ลังเล ที่จะปฏิบัติ

ตามมรรควิธี โดยไม่มีเงื่อนไขใด

เสมือนเด็กที่เดินเข้าไปในป่าใหญ่
แรกๆ ก็สนุกสนานเพลิดเพลินดี
ในป่าเขาลำเนาไพร มีสัตว์น้อยใหญ่ มีน้ำตกสวยงาม พืชพรรณธัญญาหารสมบูรณ์
ปีนึง ๑๐ ปี  ๒๐ ปี ...
ความเพลิดเพลิน ความอิน ความชอบ ในธรรมชาติเหล่านั้น
ก็ เริ่มจะจางลง

""  แต่ ออกจากป่าใหญ่ ไม่ได้!!!! ""
หากมีผู้ใด มาชี้บอกวิธีในการออกจากป่า
เด็กเหล่านี้ จะไม่รีรอ ไม่ลังเล

 จะมุ่งหน้าในการปฏิบัติตามคำแนะนำทันที!

เหมือนกันกับจิตภิกษุ
การบวชในบวรพุทธศาสนาจึงมีเพียงหนึ่งเดียว คือ
การออกจากวัฏฏสงสาร วิมุตติ ข้ามฝั่ง ...

หลายๆ ท่าน ที่ได้เข้ามาอุปสมบทในคราวนี้ 

จึงมิใช่มาบวชเพราะ อกหัก หลักลอย คอยงาน สังขารเสื่อม
ไม่ได้มาบวชใช้หนี้ ไม่ได้หนีตำรวจ 

ไม่ได้บวชตามเพื่อน ไม่ได้แปดเปื้อนศาสนา

แต่บวชเพื่อ "ไกลกังวล"
ต่อให้คนเรามีพร้อมในทุกอย่าง ทั้งหน้าตา หน้าที่ ชื่อเสียง เงินทอง  ฯลฯ
แต่สิ่งหนึ่งที่ยังคงมีอยู่ในใจ นั่นคือ
ภาวะ " ความกังวล " ...

ตราบใดที่ยังอยู่ในฝั่งโลกิยะ ความกังวลก็ยังคงเป็นของคู่กัน

การเจริญมรรคมีองค์ ๘ โดยสมบูรณ์ในเพศสมณ จึงนับว่ามีโอกาสเป็นไปได้สูงกว่าเพศคฤหัสถ์

การอุปสมบทจึงคือการบวชเพื่อ
" ข้ามฝั่ง "
ถ้าตั้งใจจริง เพียรจริง ปฏิบัติจริง
ชาตินี้ จะถือเป็นชาติที่ดีที่สุดเทียว !!!!  "