"สุขแท้จริงคือหยุดแสวงหา"
การแสวงหาความสุข จะทำให้เกิดความทุกข์ตามมา ต่อเมื่อหยุดแสวงหา ความสุขจะเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ เป็นความสุขอีกชนิดหนึ่ง
ที่มีลักษณะเย็นเหมือนน้ำ นิ่ง และราบเรียบ
ธรรมะเรียกความสุขชนิดนี้ว่า "ความเบิกบาน" หนทางในการได้มานั้นใจเราจะต้องละวาง
ทั้งความสุข และความทุกข์ เมื่อนั้น "ความเป็นกลาง" ของจิตจะเกิด
เมื่อจิตใจของเรามีความเป็นกลาง
มองโลกและสิ่งรอบตัวเราด้วยความเท่าเทียมไม่โอนเอนตัดสินสิ่งใดตามใจ
ส่วนมิจฉาทิฏฐิ
เมื่อนั้น "ความเบิกบาน" อันคือจิตที่สงบสุข และไม่ต้องแสวงหา
เพราะต่อให้ยิ่งแสวงหาก็ยิ่งจะห่างไกล
จะงอกงามขึ้นเองภายในใจ
"โดยไม่จำเป็นต้องแสวงหาจากที่ใด"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น