การมีตัวตน

"การมีตัวตน"

ทุกๆคนย่อมเกิดมาอยากมีตัวตน 

ในสายตัวของคนอื่นแลสังคมทั้งนั้น 

เพราะสัญชาติญาณมนุษย์ 

คือการอยากถูกยอมรับ นับถือจากผู้อื่น 

จึงทำให้มนุษย์ ต้องพยายามสวย

 เพื่อให้คนอื่นยอมรับ

 ไม่ใช่ให้ตัวเองสวยแบบตนเอง

จึงใช้วิธีทำร้าย ข่มเหงคนอื่น 

ให้คนอื่นยำเกรง กลัว สร้างความเชื่อด้านอำนาจในจิตใจ 

จนกลายเป็นบ่มวิธีที่ทำให้คนอื่นยอมรับ

ในสิ่งที่ตนเองมี จากการอยากสร้างตัวตน

แต่ความสุข...ในการมีตัวตนจริงๆ คือ ความพอใจ ....

พอใจจากตนเอง ในชีวิตและการกระทำของตนเอง

 จนมาสู่การมองอย่างเป็นจริง 

ในการอยู่แบบเรา ไม่ใช่แบบเค้า 

การส้รางตัวตนที่แท้จริง 
จึงไม่มีความหมาย ที่แท้จริง ....

ความเรียบง่าย คือ ความพอใจ 

จึงเป็นการสร้างตัวตนแบบไม่เดือดร้อนใคร 

เพราะมาจากการไม่เดือดร้อนกาย 

เดือดร้อนใจของเราเองก่อน

พอใจเราดี ...มีพอ เราจึงจะเห็นความไม่มีตัวตน 

เป็นเพียงคำที่ไม่มีความหมายกับชีวิตเท่านั้นเอง                        

"สาราณียธรรม"

phra phattaraphon.