ใจคนสะเทือนไม่เท่ากัน
ตัวตนยิ่งบางเบา
ความสั่นสะเทือนยิ่งน้อย
ตัวตนยิ่งหนาหนัก
ความสั่นสะเทือนยิ่งมาก
ถ้าอัตตามาก
แม้ถูกตำหนิดีๆหรือโดนตักเตือนเบาๆ
ก็จะเป็นจะตาย ฟาดงวงฟาดงา
ด้วยความรู้สึกราวโลกจะแตกให้ได้
แต่ถ้าอัตตาน้อย
แม้ถูกเล่นงานดังๆด้วยคำอันเป็นเท็จ
ก็รู้สึกขำๆ ขี้เกียจแก้คาวในปากใคร
ปล่อยให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ไป
หรือไม่ถ้าจำเป็นต้องแก้คาว
ก็แก้ด้วยของหวาน ไม่ใช่ด้วยพิษขม
การสำรวจตัวตนขณะถูกติเตียน
จะช่วยให้ให้คุณรู้จักตัวเองดีขึ้นเรื่อยๆ
อัตตาเบาบางลงได้เรื่อยๆ
อาจเริ่มจากการถามตัวเองง่ายๆว่า
เราเจ็บจากอะไรกันแน่?
ถ้าคำด่านั้นปวดแสบปวดร้อนเหมือนข้าวสารเสก
เพราะมันเป็น ‘เรื่องจริง’
แปลว่าคนด่าเลือกคำหรือใช้น้ำเสียงได้ผล
คือกระทบอัตตาของคุณให้แตกพังได้
ไม่ว่าจะล้อมกำแพงปกป้องไว้แข็งแรงอย่างไร
หรือแกล้งทำเป็นลืมๆมานาน
พูดง่ายๆว่า คำด่าของเขา
คือสิ่งที่แอบซุกใต้พรมภายในใจคุณอยู่ก่อน
เขาแค่เปิดพรมออกมา
เลยทำให้นึกขึ้นได้ด้วยถ้อยคำที่ชัดเจนเท่านั้น
คุณแค่ไม่อยากเห็นหน้าตัวเองผ่านกระจกเงา
โดยเฉพาะที่ยื่นมาจากมือคนอื่น!
แต่ถ้าคำด่านั้นเสียดแทงใจเหลือเกิน
เพราะเป็น ‘เรื่องไม่จริง’
แปลว่าคุณแพ้ทางอารมณ์โง่ของมนุษย์
เขามีโทสะจนโง่พอจะด่าคุณแรงๆด้วยคำเท็จ
เขาพอกโมหะไว้หนาพอจะพูดแบบไม่รู้จริง
แต่คุณก็อุตส่าห์เก็บเรื่องไม่จริงไว้ในหัวจริงๆอีก
คุณแค่ฝึกตนน้อยไป
เห็นเขาโง่ก็ยอมโง่ไปกับเขา!
แปลกแต่จริง เมื่อจำแนกได้บ่อยๆว่า
คุณเจ็บจากคำด่าแบบไหนที่สุด
บางทีจะรู้สึกเกี่ยวกับตัวเองต่างไป
รวมทั้งขี้เกียจเอาอะไรกับอัตตาให้มาก
มันก็แค่อาการปูดบวมขึ้นมาของจิตเป็นครั้งๆ
ทั้งฝั่งเขาฝั่งเรา ด้วยเหตุผลลึกซึ้งบ้าง ตื้นๆบ้าง
ไม่เห็นจะน่าต่อความยาว
สาวความเดือดร้อนเข้าหาตัวกันนานๆเลย!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น