"สุขสันต์วันเกิด...

บอกเราว่าเราไปใกล้ความตายขึ้นอีกปี
เราใช้โควต้าชีวิตไปครบอีกปีแล้ว
และเรายังมีเหลืออีกเท่าไรหนอ..??

ถ้าวันนี้เป็นวันสุดท้ายของเรา
ถ้าหากพรุ่งนี้จะไม่มีเราแล้ว
ชีวิตเราจะต้องถูกรีเซ็ต และรีสาร์ทใหม่
เราจะถูกกำหนดให้ไปเริ่มใหม่
ณ. ที่จุดใดของสังสารวัฎนะ ....#นี่ขอฝากให้ตรอง !!!

หลายปีที่ผ่านมา...ผ่านคืนวันเรื่องราว
ทำให้เกิดการเรียนรู้...ความจริงของชีวิต
ว่าการได้มีโอกาสเป็นผู้ที่ได้ชื่อว่า 'ผู้ให้'
สร้างความสุขแค่ไหนในใจ

ผู้ป่วยมากมายทุกๆเคสที่เราได้ไปเยี่ยม
ได้นำธรรมะและความรักจากเมตตาไปมอบให้เขา
"รอยยิ้มและกำลังใจของเขา" คือความสุข
แต่ที่สำคัญคือมันกลับเป็่นความสุขใจของเราเองที่สุด

ทุกเคส มีเรื่องราว ได้สอนอาตมาให้ 'ตาสว่าง'
และหล่อหลอมให้ใจนี้ "เปลี่ยนแปลง" สดใสขึ้น
ใจที่เคยเป็นทุกข์เพราะสิ่งที่ได้ฟัง
กลับกลายเป็นใจที่เป็นสุขที่ได้รับฟังเสียงผู้คน

ทุกความสุข ทุกความทุกข์ ที่เคยมีเข้ามา
นำพาให้้เกิดการเรียนรู้ ว่ามันเป็นเช่นนั้นเอง
เราไม่ได้ทุกข์เพราะการเปลี่ยนแปลง
แต่เป็นเพราะไม่ยอมรับการเปลี่ยนแปลงอันปกติ
ความสุขอันอยู่ที่" เราพอใจกับสิ่งที่มีในวันนี้"
โดยไม่ต้องไขว่คว้าคาดหวังใดๆ

จากชีวิตเด็กคนนึงที่เคยทะนงว่า "กูแน่ กูดี"
วันนี้ขอศิโรราบต่อคุณค่าคำสอนของพระศาสนา
ยอมจำนนต่ออำนาจปาฏิหาริย์ของ"ความดี"
คนเรามืดมา สว่างไปได้เสมอ พอๆกับ
คนที่สว่างมาแต่กลับมืดมิดลงตอนจากไป

"วินาทีนี้เท่านั้น...ที่จะกำหนดว่าเพลานี้
เรากำลังมืดหรือสว่าง   ต่างหาก"
เพื่อรอการตัดสินจาก "กฏแห่งกรรม" ในวันลา
ทุกสิ่งคือ"อิทัปปจยตา" สิ่งนั้นมีสิ่งนี้จึงมี

กราบบูชาคุณพระพุทธ พระธรรม พระอริยสงฆ์
กราบครูบาอาจารย์ทั้งหลายที่มอบวิชา
ขอบคุณ...บิดามารดาที่ให้ชีวิต
ขอบคุณ...กำลังใจอันมีค่าจากครอบครัว
ขอบคุณ...ผู้คนทุกๆคนตรงหน้า
ขอบคุณ...ทุกย่างก้าวที่เรานำตัวเองเข้ามาเดิน
ขอบคุณ...เหตุปัจจัยทุกสิ่งรอบตัว
ขอบคุณ...มิตร ที่ให้เราได้รับใช้และ รับไว้
ขอบคุณ...ศัตรูที่ให้เราได้ชดใช้
ขอบคุณท้องฟ้า พื้นดิน ผืนน้ำ อากาศ แสงแดด ความมืด

#ที่ทำให้เรามีคุณค่าต่อตัวเราเองเพื่อวันนี้

-----------------------------------------------------
เนื่องในวันครบรอบวันคล้ายวันเกิดปีนี้
ขออานิสงค์ทั้งมวลของข้าพเจ้าจงเกิดมีแก่สรรพสิ่งด้วยเถิด

พระภัทรพล ชุตินธโร
วันที่ ๙ กันยายน ๒๕๖๐...