คนเราอยากมีความสุข
และก็ไม่อยากเป็นทุกข์
สิ่งที่จะทำให้เราเป็นสุข หรือทุกข์
สิ่งหนึ่งทางธรรมเรียกว่า..."ผัสสะ"
คือ ตาเห็น หูได้ยิน จมูกได้กลิ่น ลิ้นลิ้มรส กายกระทบ ใจนึกคิด
สิ่งที่จะเข้ามาสู่ตัวเรา มี 6 ช่องทางนี้....เท่านั้น!!!
พอเราได้รับผัสสะ ไม่ว่าจากช่องทางไหน
ก็จะรับรู้ด้วยการรู้สึก "ชอบ ชัง และเฉย"
#ชอบ....ก็วิ่งตาม ไขว่คว้า ร่าเริง หัวเราะ
#ชัง ......ก็ขุ่นข้อง ร้องไห้ ผลักไส โมโห
#เฉย.....ก็ไม่รับรู้ หดหู่ ซบเซา
ทั้งสามสิ่งนี้คืออาการให้จิตเรา....#สะเทือน
ตามปกติเมื่อมีการสะเทือน....ก็เสียการทรงตัว
จิตเราก็เช่นกัน.....ก็สอดส่าย หวั่นไหว ไม่คงที่
อะไรที่ควรทำ ไม่ควรทำ.....ก็ไม่รู้แล้ว
ควรทำแต่ไม่ทำ ไม่ควรทำกลับไปทำ
#ปัญหาของชีวิตเกิดจากตรงนี้นี่แหละ!!!!
แต่หากเรามีสติ.....ที่มาจากการฝึกฝนจนคุ้นชิน
เราก็จะตั้งรับตั้งหลักได้ถูก
อะไรจะมากระทบ.....ก็กระทบไป
จะเข้ามากระทบเช่นไร....เราก็ไม่กระเทือน
คือรู้เท่าทันว่า.....อะไรเป็นอะไร
รับรู้ว่ารูป รส กลิ่น เสียง สัมผัสนั้นๆ
มันไม่ใช่ของจริง ของที่ยั่งยืนใดๆ
มีเพียงแค่ไม่นาน....เดี๋ยวมันก็จะหายไป
●●
✌เช่น ก๋วยเตี่ยวชามนี้ รสชาดอร่อยถูกใจเราที่สุด
กินไปด้วยความอร่อย......ถูกใจถูกคอ
สักพักในชามก็เหลือเพียง....ถ้วยเปล่าๆใบนึง
หรือ กลับกันว่า.....ก๋วยเตี๋ยวชามนี้รสชาดแปลกๆ
เราไม่ถูกลิ้น...ไม่อยากกินเลย..."หิวก็หิว....โมโหก็โมโห"
นั่งบ่นไปมันก็ไม่ได้รสชาดดีขึ้นมาได้
นอกจากเราจะรับรู้ หรือไม่ก็หากินอย่างอื่น
#เพราะทั้งสิ่งที่พอใจหรือไม่พอใจ__มันไม่อยู่กับเรานาน☝☝
●●
เมื่อเราคุ้นชินและคุ้นเคยว่า...นี่คือปกติธรรมดา
เราก็จะมี"สติ" อันเป็นบ่อเกิดของ "ปัญญา"🌌
เมื่อมีปัญญาเสียแล้ว...ปัญหาก็ไม่เกิด
หรือแม้จะเกิดปัญหานั้นๆก็น้อย
#เราก็สามารถแก้ได้ไปตามเหตุปัจจัยด้วย_สติปัญญา
ชีวิตที่มีก็ดำเนินไปด้วยวิถีแห่งสุขเพียงพอ
_______________________________________
#เรายังเป็นผู้ต้องฝึกตน
◎ การปฏิบัติธรรมไม่ได้ยากแบบที่เคยคิดอีกต่อไป ◎
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น