ชีวิตที่ธรรมดา

ที่คนเราทุกข์ทุกวันนี้เพราะไม่เห็นความเป็นธรรมดาของชีวิต ธรรมดาของชีวิตย่อมมีทุกข์มีสุข สมหวัง ผิดหวังเป็นธรรมดา เวลาที่เราเผลอไปมองข้ามความธรรมดาก็จะเกิดความหลงไปกับความยินร้าย การทำความเห็นให้ถูกว่า ผลัดพรากจากของรักย่อมเสียใจเป็นธรรมดา ต้องพบกับสิ่งที่ไม่อยากพบย่อมไม่ชอบใจเป็นธรรมดา อยากได้แล้วไม่ได้ย่อมคับข้องใจเป็นธรรมดา หวังว่าจะพบเรื่องราวดีๆแล้วกลับพบเรื่องร้ายๆก็ย่อมผิดหวังเป็นธรรมดา เห็นแบบนี้แล้วความดิ้นรนทุรนทุรายย่อมไม่มี แต่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นธรรมดาแล้วก็จะดิ้นรน สงสัย ถามทำไมถึงเป็นนี้? ทำไมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้? ทำไม? ทำไม? ฯลฯ แล้วก็ไม่มีคำตอบ มีแต่ความบีบคั้นใจ

ทำอย่างไรให้เห็นความเป็นธรรมดาของชีวิต?

คำตอบคือ ฝึกสติให้รู้ทันความยินร้าย คือความผิดหวัง ไม่ชอบใจ ไม่พอใจ เมื่อมีสติระลึกรู้ ไม่หลง จิตก็เป็นปกติ ไม่ทุกข์ไม่ดิ้นรน ใจเป็นกลาง เข้าถึงความเป็นธรรมดาของชีวิตอย่างแท้จริง