การพลัดพรากนำมาซึ่งความวิปโยคของชีวิต
หยาดน้ำตาแห่งความเศร้าโศก สูญเสียไม่เคยแห้งเหือด
โลกนี้มีความพลัดพรากหลากรูปแบบที่ไม่อาจคาดเดาได้
เมื่อคนเราพลัดพรากจากสิ่งที่รักย่อมเป็นทุกข์
รักมากก็ทุกข์มาก
ความรักและความผูกพัน
เป็นกับดักแห่งความพลัดพราก
เช่นเดียวกับการพบเป็นจุดเริ่มต้นของการพลัดพราก
หากไม่พบกันก็ไม่ต้องรักกัน
เมื่อไม่พบกันก็ไม่ต้องผูกพันกัน
ไม่มีเรื่องราวต่อกันที่ทำให้การพลัดพรากมีความหมาย
คงเป็นเรื่องยากที่จะหลีกเลี่ยง
การพบพานและการพลัดพราก
เพราะเราต้องสื่อสารกับผู้อื่น ต้องสัมพันธ์กับสิ่งอื่น
ผู้คนมากมายผ่านเข้ามาในความทรงจำ
บางคนพบเพื่อผ่านเลย ไม่มีความหมายใดกับชีวิต
บางคนไม่พบเสียแต่แรกก็ได้
ไม่มีความจำเป็นใด ๆ
บางคนมีเรื่องราวหลากหลาย
ที่ทำให้ชีวิตเราพลิกผัน เปลี่ยนแปลง
บางคนมีความหมายงดงาม
เป็นแรงดลใจที่เบิกบาน ร่มเย็น
บางคนมีแต่สิ่งดี ๆ มาให้
เหมือนดอกไม้สวยงาม
เพื่อที่ทุกคนจะจากไป
ในความเงียบงันของกาลเวลา
การพลัดพรากนำมาซึ่งความโศกสลด
หยาดน้ำตา และความสิ้นหวัง
เมื่อเผชิญกับความพลัดพราก
เรามักมองเห็นแต่ความทุกข์ของตัวเอง
ที่ยิ่งใหญ่กว่าขุนเขา
ทั้งที่เป็นเรื่องธรรมดาของโลก
ไม่มีใครไม่เคยพลัดพราก
ไม่มีใครไม่เคยสูญเสียสิ่งที่รัก คนที่รัก
เพราะมนุษย์ไม่สามารถมีชีวิตนิรันดร์
และความสัมพันธ์ด้านอื่น ๆ ของมนุษย์
ก็ไม่เที่ยงแท้ ยั่งยืน
ความรู้สึกนึกคิดที่เปลี่ยนแปลงทุกวัน
ทำให้คนเราเปลี่ยนไปเสมอ
ความพลัดพราก เป็นเพียงสัญญาณเตือนใจ
ให้เราได้คิดถึงเรื่องความเป็นไปของชีวิตที่ไม่จีรัง
ความพลัดพรากกำลังบอกสัจธรรมที่ยิ่งใหญ่
เรื่องความเป็นธรรมดาของชีวิต
จงเผชิญความพลัดพรากด้วยใจสงบ
