การเรียนรู้

หากเราเปิดใจยอมรับการเรียนรู้ ในสิ่งที่มีประโยชน์แก่ตนเอง เราย่อมมีการพัฒนาเกิดขึ้น เมื่อมีการพัฒนาก็จะได้เรียนรู้ในสิ่งต่างๆ ว่าสิ่งใดดีไม่ดี สิ่งใดควรไม่ควรพื้นฐานของแต่ละคนย่อมแตกต่าง                                                              เราอาจใช้มาตราฐานง่ายๆของ"ใจเราเอง"ไปตัดสินในเหตุปัจจัยต่างๆ ตามประสบการณ์เราซึ่งดีบ้าง ไม่ดีบ้าง ถูกบ้าง มองผิดบ้างเราจึงจำเป็นต้องมีการเปิดใจยอมรับในการเรียนรู้ถ้าไม่รู้ว่าสิ่งใดไม่ดี เราจะไม่รู้ในสิ่งดี ไม่รู้ในทุกข์ ก็ไม่รู้สุขเป็นเช่นใดต้องเปิดใจยอมรับความเห็นที่แตกต่าง ต้องมีผู้รู้คอยแนะนำ ต้องมีกัลยาณมิตรคอยชี้แนะ ซึ่งเป็นส่วนสำคัญ#การมีเพื่อนดีจึงเปรียบเสมือนเรามีขุมทรัพย์#เพื่อนที่คอยชี้บอกคือผู้ที่ชี้ขุมทรัพย์แก่เรา#กัลยาณมิตรคือทั้งหมดของพรหมจรรย์เราถึงจะเปิดใจรับในสิ่งดีๆ และพัฒนาใจตนได้ดีขึ้น ☼แต่ช้าหรือเร็วนั้น....เวลา   และ การฝึกตนจะบอกเราเองเจริญพรชุตินธโร นาม