.....แบ่งปัน......
เคสโยมผู้ป่วยชาย อายุ 90ปี2เดือน ป่วยด้วยอาการจากหลายๆโรค และความชรา
สิ่งที่ได้เห้น จากการเข้าไปพบ ได้แนะนำตัว ได้แนะนำกิจกรรมที่พระคุณเจ้าได้ทำอันเป็นเหตุให้เราได้มาพบกัน นี้ไม่ใช่เหตุบังเอิญ โยม แสดงออกให้เห็นได้ชัดเจนถึงความศรัทธาในบุญกุศล อย่างยิ่ง ทั้งการที่พยายามลุกขึ้นมานั่งสนทนา ด้วย สีหน้าที่เป็นรอยยิ้ม อนุโมทนาสาธุด้วยการยกมือท่วมหัว เมื่อทราบถึง กิจกรร ของพระคิลาฯ
ได้ถามถึงประวัติของการรักษ ว่าผู้ป่วย ก็มาเป็นระยะๆ
พระได้ถามว่า มารพ.แต่ละครั้ง
ใจเราทุกครั้ง รู้สึกเหมือนกันไหม?
โยมบอกว่า ก็ดีขึ้น ทำใจได้ดีขึ้น ....ชินแล้ว
.......(ชินแล้ว) ชวนย้ำคำนี้ว่าการมาบ่อยๆ นั่นคือเรามีภูมิคุ้มกันความกลัว คนเฝ้าก็ชิน เรามาบ่อยก็เคยชิน อายุ90ปีแต่หูได้ยินชัดแจ๋ว ชีวิตโยมนี้เป็นสิ่งที่อาตมาภาพจะได้จำไปไว้ทำประโยชน์ต่อไป ...จุดนี้ปรารถนาได้ให้โยมวางความคิดแต่ในด้านดี มองการเจ้บป่วยว่าเป้นธรรมดา โยมได้มีการเอ่ยเรื่อง "กรรม" มาสัก3-4รอบ ซึ่งผมก็ได้ทวนคำถามนี้กับไปถามว่า
เข้าใจเรื่องกรรมแบบไหน? ซึ่งโยมก้อบอกประมานว่าทำดี ทำชั่ว
"ทำบุญเป้นการทำดีสิ่งหนึ่งนะโยม
ทีนี้ผมก้อเลยได้ให้โยมได้เล่าถึงบุญ
ที่ไปแล้วมีความสุขที่จำได้ที่นึกได้ตอนนี้ โยมเล่าถึงการได้ที่คนในครอบครัวไปเดินทางไปทำบุญและแวะเที่ยว
ผมก้อได้ชวนให้โยมเข้าใจแลัรุ้ว่า กรรม คือการกระทำของเรา ที่โยมยังมีคิดว่า เป็นเรื่องเวรกรรมไหมนั่น ผมไม่อาจตอบได้และโยมก้อไม่รู้นะ
แต่วันนี้การได้มาพบโยมนี้ และโยมก้อได้เตรียมสังฆทานจะถวายพระนี้
สิ่งนี้ผมตอบได้ว่าเป็นบุญ เป๋นกรรมดี และขอให้โยมได้คิดแต่ว่าให้เริ่มนับ1ที่บุญดีวันนี้ การทำต่อไปก็เริ่มนับ2นับ3ใหม่ เรื่องอดีตนั่นเราไม่คิด (บอกโยมว่ายกผลประโยชน์ห้เจ้ากรรมนายเวรเราไปเลยนะ) โยมก้อรุ้สึกดีขึ้น อายุถึง90ปีนี้คงทำบุญมากกว่าบาปแน่ๆ และวันนี้โยมจะได้สร้างกรรมดีที่จะได้กรวดน้ำแผ่ไปห้คนอื่น ให้สรรพสัตว์ได้อีกแม้ว่าเรานอนป่วยนะ !!!
ได้ชวนให้น้อมใจลงมาเห็นถึงบุญกุศลที่ทำด้วยความบริสุท เพราะไม่ต้องการใครเห็น เราก็ทำนะ
ได้ให้โยมทั้งผุ้ป่วยทั้งภรรยาได้ภูมิใจในสิ่งที่ทำด้วยความเป็นคู่ชีวิตที่ดี ดูแลกันยามป่วย
บุตรนั้นเราก็ส่งเขาได้ตามที่เราหวัง ก็ต้องวางความห่วงใยนั้นมาดูแลใจเรา เพื่อเป๋นกำลังใจให้กันและกัน โยมลูกก็ต้องการกำลังใจจากโยม
อะไรที่เราได้ทำมาทั้งหมดนั้น ต้องปล่อยวาง
กลับมาระลึกถึงใจเรา ระลึกถึงบุญของเรา
พูดถึง มรณานุสติ ขึ้นมาให้โยมได้รู้จัก และฝากไว้ให้โยมได้ทำต่อไปๆ
สุดท้ายได้ให้โยมกรวดน้ำตามพิธีกรรม ได้ให้บทโพชฌงค์แก่โยมได้ฟัง ด้วยการอ้างถึงพระพุทธองค์ว่า"ด้วยบุญและลทโพชฌงค์นี้เคยสวดให้พระสาวกฟังและแม้แต่พระองค์เองก้อทรงใช้ และทำให้ทรงมีกำลังใจและหายเจ็บป่วยได้
สุดท้ายทบทวนให้โยมเห็นถึงการชื่นชมกันและกัน ปล่อยวางความคิดด้านลบ กลับมาดูแลใจเราเอง มั่นใจในบุญและกรรมดีที่เราจะทำต่อไปจากนี้
จะรักษาใจโยมไว่ได้ด้วยดี ก่อนที่จะลากลับ
